Plaża

Miguel

Wszedłem na plażę i zacząłem chodzić brzegiem morza. Rzucałem kamyki ze złości.

Mia

-Miguel!? Miguel ?!-Zaczęła rozglądać się czy gdzieś jest.

Miguel

Wszedłem na skałę i siedziałem na niej. Miałem dosyć wszystkich. Zauważyłem Mię, spojrzałem na nią ze złością ale nie miałem ochoty z nią rozmawiać więc odwróciłem głowę i dalej siedziałem.

Mia

-Miguel,jeśli tak tego chcesz.To proszę.-Usiadła zła na piasku.

Miguel

- Nie o to chodzi, Mio. Tylko teraz czuję się jak kompletny idiota, rozumiesz? Mogłaś mi powiedzieć wcześniej a nie zachęcać mnie. Nie rozumiem Cię- powiedziałem.

Mia

-Boję się tego,nie rozumiesz ?.. To mój pierwszy raz.

Miguel

- Rozumiem Cię ale musisz też mnie zrozumieć. Kocham Cię i zrobisz to wtedy kiedy będziesz chciała- powiedziałem i wstałem a następnie pośliznąłem się ze skały i spadłem na dół. Byłem nieprzytomny.

Mia

-Miguel!! -Podbiegła do niego.-Miguel obudź się i powiedz że nic Ci nie jest.Błagam Cię! Miguel!!

Miguel

Nadal byłem nieprzytomny. W ogóle jej nie słyszałem. Mówiłem przez sen.
- Mio, najdroższa. Przepraszam Cię za wszystko. Teraz możesz w spokoju zacząć życie od nowa beze mnie- powiedziałem.

Mia

-Miguel! obudź się błagam,zrobię dla Ciebie wszystko tylko mnie nie zostawiaj! błagam Cię!.-Krzyczała a po policzku spłynęła jej łza.

Miguel

- Słyszę jakiś głos, Mio. Ja odchodzę. Pocałuj mnie po raz ostatni- powiedziałem.

Mia

-Nie Miguel,otwórz oczy błagam Cię.-Powiedziała płacząc,ale pocałowała go.

Miguel

Poczułem jej cudowny dotyk na swoich ustach. Gdy mnie pocałowała powoli otworzyłem oczy i bardzo zdziwionym wzrokiem spojrzałem na nią.
- Co się stało? Miałem bardzo dziwny sen. Kim pani jest?- spytałem udając że nic nie pamiętam.

Mia

-Miguel..? nie pamiętasz mnie .. ? To ja Mia.